Ritverslag

• Dagrit 10 juni 2012

  Dagrit 10 juni 2012: Op en rond de Bosche Bollen

  De dag begon schoon, maar het aantal deelnemers viel wat tegen gezien de aanmeldingen.Was het het weer? Dat kan niet. Of de knieën? Van 1 weten we het. Of de stapavond daarvoor? Wij weten het niet.

  Na een stuk snelweg bij Oirschot de binnenlanden van Oost-Brabant in. Bij de eerste stop bij het Groene Woud, de koffie met Bosche bollen.

  Door door de Brabantse dreven met afwisselend weiden, waters en bossen naar de lunch in Kerkdriel wat volgens eerdere ervaring pannenkoekenzouden moeten worden. Mis!

  Geloof het of niet, maar het werden de reguliere uitsmijters. De grootte viel wat tegen, maar de smaak was goed. De Bosche bollen moeten hier gezienworden als de eier-dooiers.

  Opgestegen en na een korte aanloop, overgevaren bij Lith. Over ongelofelijk veel drempels verder tot de laatste stop in Kasteren, alwaar we ons bij hetGroene Woud hebben gelaafd bij het aanschouwen van alweer Bosche bollen.

  Volgens ondergetekende is “het Groene Woud” een regionale naam voor afspanningen die met de horeca te maken hebben. De Bosche bollen wildenniet bevestigen of dit ook waar is.

  Onderweg hebben Eric, Joost en Cees nog bollen gedraaid op het erf van een boer, maar indruk heeft het niet gemaakt.

  Tijdens de stops hebben de deelnemers de wereld eens doorgenomen en helaas moeten constateren dat TeT te klein is om invloed hierop uit te kunnen oefenen.

  Op de terugweg werd onze Eric (wederom) geconfronteerd met een lekke (voor)band. Het reparatiesetje van Joost bracht uitkomst. Eric heeft veilig vanaf Tilburg naar Bergen kunnen tuffen.

  De rit had een aankomsttijd die dusdanig was, dat de deelnemers afzagen van een afdronk.

  Al met al een geslaagde en heerlijke motordag.

• Dagritten

  Dagritten zijn de ritten waarbij we 's morgens vertrekken en einde middag terugkomen. We vertrekken meestal rond 09:00 en zijn rond 16:00 terug. Deze ritten worden standaard op een zondag gereden.

  Vertrekpunt is standaard Speedservice Motorschop en bij terugkomst drinken we vaak nog een bakske koffie bij 't Strandhuys.

• Monsterrit 2014

    Monsterrit 13 april, 2014.

  s' Morgens vertrekken we met 7 deelnemers: Dennis, Erik, Remco, Loek, Martin, Mark en ondergetekende. De rit stond onder leiding van.......... Erik! Jawel. De toerplanner had zijn werk uitbesteed.

  Ras over de snelweg naar Rosmalen voor de koffie. Oeps, foutje. Afslag onder constructie, ergo (nog) geen koffie. Om 9.30 uur in Lith een tapperij gevonden, die voor ons voor 10.00 open wilde zijn voor de koffie met appalgebak. {phocagallery view=category|categoryid=14|imageid=2607|float=left} {phocagallery view=category|categoryid=14|imageid=2608|float=left} {phocagallery view=category|categoryid=14|imageid=2611|float=left}

   

  Dennis had iettewat moeite met de koffiemelk getuige de foto.

   

   

   

  Lanschappelijk schoon alom, inclusief vervallen schoon.  Bij Oijen overgevaren. Helaas geen foto, want de schrijver dezes was afgeleid door een Norton 961 Sport uit 2011. Berijder en zijn maten waren op weg naar Utrecht voor een Engels motortreffen. {phocagallery view=category|categoryid=14|imageid=2612|float=left}

   

  Een fotostop bij het Kasteel van Batenburg, althans wat er van over is.

   

   

  Verder door landelijke polders naar Malden en via de zeven-heuvelen route naar de Ooijpolder. Na een kronkelige dijk een stop in  Ooij voor de lunch. {phocagallery view=category|categoryid=14|imageid=2615|float=left} Leuke stek, maar te koud voor buiten, ondanks de zon. Verder over de dijk langs de Maas en via een stukje Duitsland naar Groesbeek. Weer heuvelen en door naar Grave.

   

   

   

  {phocagallery view=category|categoryid=14|imageid=2618|float=left} {phocagallery view=category|categoryid=14|imageid=2617|float=left}

   

  Belanden via mooie dijkwegen in Megen. "Effe Zitte" was heel aantrekkelijk en zo gedaan.

   

   

  Door over kronkelige dijk- en polderwegen naar Oss. Daar de snelweg op. Op naar huis. Onderweg in snelle bochten worden Remco en Motormuis gehinderd door trage automobilisten. Sommige daarvan konden ontweken worden, andere niet.

  {phocagallery view=category|categoryid=14|imageid=2603|float=left} Na 441 km's wordt de rit afgesloten bij het Strandhuis. Gezien de blije gezichten was warme chocomel met slagroom zeer welkom. Iedereen was het er over eens dat dit een hele mooie rit was geweest. Hulde aan de toerplanner.

   

   

   

   

  Op naar de volgende rit.

• Trial Weekend Enschede; 13, 14 en 15 mei 2016

  
  Dit jaar was het geen dagrit, maar een weekendrit. Joost was de organisator van het geheel. Al vroeg was het idee geboren om trial te gaan rijden. De plaats was Enschede en gezien de lange aanloop en een interessante aanbieding van het Hampshire hotel De Broeierd, werd al snel besloten om er een weekend van te maken. Dag heen, een dag trial rijden en een dag weer terug. Het trial terrein lag op loopafstand van het hotel en dus was de deal snel gemaakt.
  De 8 deelnemers, te weten Joost, Penny, Cees, Dennis, Erik, Arno, Arnout en EricR, vertrokken om 09.00 uur, als vanouds vanaf Speedservice Motorshop aan de Guido van Gazellelaan te Bergen op Zoom. Iedereen had het onderwerp “wat mee te nemen?” op de agenda staan. Want ja, het werd zo’n typisch Hollands weekend; weg met zomers weer en terug met guur herfstweer.

  Lekker op weg, totdat we tussen Breda en Dost vastliepen op een afsluiting. De verkeersregelaar was niet van zins om ons een paar honderd meter tegen het verkeer in te laten rijden, net als de fietsers. Dus ff om, zo’n 8 km lus om bij Dost uit te komen. Ach een kleinigheidje houd je altijd en de koffie was niet ver weg. Bij Bistro Robben in Ulvenhout werd er koffie en appelgebak genuttigd. En deze keer niet de welbekende punt, maar een echt eigen gemaakt rond appeltaartje.

  
  Hup, weer in het zadel en door de Brabantse dreven naar het oosten, waar in Gennep de lunch wachtte. Erik moest wel een halsbrekende toer uithalen om onze Joost op het juiste pad te houden, maar dat lukte. Bij het Geveltje heerlijke broodjes genuttigd en het schouwspel van een water happende...shire terriër bewonderd.

  

  De volgende etappe leidde door Duitsland. Wie dat verzonnen had, die wist niet wat er te wachten stond. Files, stoplichten, omleidingen en noch eens files. Zelfs een stukje Autobahn om op te schieten gaf geen soelaas. Tot overmaat van ramp moest ons Penny in een asielzoekersopvanghuis (scrabblewoord) haar heil zoeken om een lossing te doen op een mannen-WC, waar een onbeschrijfelijke wanorde heerste. Wel waren er lichtpuntjes; Arno kon in het nabijgelegen tankstation een ijsje nuttigen en de benzine was goedkoop. Al met al toch een heel gedoe, en …………. Cees werd beticht van onwettelijke en onstuimig gedrag tijdens het vinden van de oplossingen op de wegen in Duitsland. Maar ja, adel verplicht!
  De “Fris van Cees” op de laatste etappe naar het hotel werd niet overgeslagen.

  

  Daarna nog 30 km en we waren in Enschede. Aldaar aangekomen, werden de kamersleutels verdeeld door Joost. Helaas voor sommigen zat er geen verrassing in de verdeling.
  Het terras op en het eerste bier genuttigd. Ook op het terras gedineerd, d.w.z. de eerste twee gangen. Het dessert werd binnen geserveerd, aangezien de temperatuur redelijk gezakt was.
  Bij het opdienen van de kaasplankjes werd de act “wie heeft welke kaas” opgevoerd door Dennis en Erik, met medewerking van Penny en de serveerster. Grote hilariteit.
  Ook werd er heftig gedebatteerd en gesuggereerd omtrent het fenomeen “ei”, hetgeen toch een alledaags product zou kunnen zijn.
  Naast ons aan de desserttafel zaten 2 Amerikanen van achter in de 50, waarvan er één van oorsprong een Nederlander was die op 10-jarige leeftijd met zijn ouders was geëmigreerd en getrouwd was met een Duitse. Het waren HD-rijders. Wij waren motorrijders! Reactie vanuit de VS: Fuck you. Lachen man. En we kregen wat aangeboden; iets wat op jenever leek. De meeste van ons vonden het te bijzonder en lieten het staan. Er was echter iemand onder ons die dat zonde vond. Het was diezelfde persoon, die nadat de meesten al naar kooi waren gegaan, nog even bleef hangen en gezellig met de Amerikanen nog het e.e.a. nuttigde.

  De volgende ochtend kregen we het relaas voorgeschoteld:
  Het nuttigen van de versnaperingen had op de die-hard een dusdanige uitwerking gehad, dat zijn talenten als klusjesman ten tonele moesten worden gevoerd tijdens de nachtelijke uren. Termen die passeerden waren scoopen, bad, glad, harde stukjes, siffon, toilet, bed, toilet, prullenbak, dweilen, water, weet-ik-niet-(meer), waar is boven …. en onder, netjes achterlaten en nog wat andere superlatieven.

  Na deze, althans voor sommigen, enerverende nacht, togen we na een overdadig ontbijt lopend richting het trial parcours. We werden verwelkomd door Bjorn en Jeroen onder de noemer “jullie zijn op tijd!”, hetgeen een soort van unicum bleek te zijn.
  Na koffie en een korte introductie liepen we route 1 en 2 af. Motoren klaar (niet allemaal)

  

  en gaan met die banaan. Iedereen op Joost na, nam route 1; de makkelijkste. Joost begon direct aan route 2. Na een update gingen sommigen een deel van route 2 proberen en Joost beet zich vast in het zonder voetje aan de grond rond gaan van route 2.
  Alhoewel het slechts rond de 13 graden was, had niemand het koud. Sterker nog, de meesten toerden uiteindelijk rond in T-shirt. Na de lunch, die vooral functioneel was, de volgende update en rond gingen we weer. Route 3 werd nog aan Joost voorgesteld als de volgende uitdaging. En ja hoor, hier ook na enige tijd feilloos rond. Niemand anders heeft dit geprobeerd. Moeilijk zat, dat andere.

  
  Valpartijen werden nauwelijks genoteerd. Lichte gevallen waren er wel. Bij één geval is bekend, dat er nogal wat zand uitgeklopt moest worden in de paddock. Maar wat heeft de daar bevestigde veiligheidscamera allemaal geregistreerd?
  Rond 2 uur arriveerden er een bedrijfsuitje en een vrijgezellen club als aanvulling op het dagprogramma. Voor ons was dat min of meer einde oefening. Niet omdat we geen conditie hadden of zo, maar gewoon ……. ’t Is goed en het bier lonkt. Vandaar. Of toch niet? Joost kon er geen genoeg van krijgen en kreeg zelfs een nieuwe uitdaging in de vorm van parcours 4. Hum … dat was Joost zelfs te gortig. Voetje hier en daar aan de grond om goed rond te komen. Het is uiteindelijk niet helemaal gelukt, maar genoten heeft hij wel.
  Onder het genot van een biertje werd zo rond 17.30 de BBQ aangestoken. Rijkelijk veel vlees, salades en andere ingrediënten. Smaakte goed. Na de pot goed eer te hebben aangedaan retour naar het Hotel. Douchen en bij de open haard bijkomen van alle belevenissen. Iedereen gaat vroeg, zeker voor 23.00 uur, naar kooi. Moe maar voldaan.
  O ja, nog één ding en het gaat weer over een hond. Bjorn heeft een Labrador die heel goed onder appél staat. Het beest verzamelt pylonen, lege flessen en blikjes en zelfs de helm van de baas. Hij levert ze ook keurig af in de afvalbak, krat of aan de voeten. Maar het meest bijzondere is, dat hij naast zijn baas een parcours aflegt op hoge snelheid. Ze kennen elkaar zo goed, dat dat zonder enige aarzeling of bijna botsing gebeurt. Magnifiek!

  De volgende dag na weer een uitgebreid ontbijt op pad voor de rit naar huis. Droog weg, maar alras natte wegen en een beetje regen. Al met al viel dat achteraf zeker mee. Alleen bij Raamsdonkveer een flinke bui. Wat wel tegen viel was de temperatuur. Hoogst gemeten 12,5 en laagst 7,5 graden. Niet om te zeggen “lekker temperatuurtje”. Bijkomen deden we tijdens de koffie in Zevenaar en de lunch bij Karel in Heusden. Afgesloten werd de dag in het Strandhuys in Bergen. En …….. we waren er allemaal bij, hetgeen in de historie van TeT een unicum mag heten. Chapeau!

  
  De kwalificaties van deze activiteitenrit waren:

  1. Prima naar de zin.
  2. Heb nog iets geleerd.
  3. Als je nu nog geen rotondes kan rijden ………
  4. Wel veel rechtdoor.
  5. Nederland drempelland.
  6. Ging wel allemaal netjes. (Behalve Cees dan).
  7. Bijzonder goed georganiseerd.
  8. Brabants landschap is toch wel mooi.

  Nogmaals Joost bedankt voor de puike organisatie van deze bijzonder geslaagde activiteitenrit!

  

• Verslag Monsterrit 2013

  2^e TeT-toerrit, 21 april 2013.

  Nadat de 1^e  toerrit van 2013 ondergesneeuwd in de koeling was gezet, vond afgelopen zondag 21 april 2013 dan de 2^e geplande TeT-toerrit plaats en wel gelijk de Monsterrit. Keurig op tijd (08.00 uur) waren alle deelnemers, 13 in totaal, aanwezig. Sommige van hen hadden zich in nieuwe banden gestoken, want je weet maar nooit.

   

  Met een spat regen als uitgeleide vertrokken we voor de rit die de naam “Waterloo” meekreeg.

  Helaas vond Ronald nog voor de koffie zijn Waterloo. Een plotselinge rem-actie bij een zebra resulteerde in een ongelukkige valpartij, wat Ronald deed besluiten terug te keren naar Steenbergen. Jammer.

  Door het vroege tijdstip waren we niet gelukkig met het vinden van een koffiestop. Vinden we er één, staat er achterop (!) het welkomstbord: ’s zondags gesloten.

  Het zat ons niet mee, want in wegomleggingen zijn Belgen ook meesters.   

        

     

  Motormuis belandde zelfs op een ongedefinieerd pad, na aanwijzingen van een lokale.

  Uiteindelijk toch een koffietent gevonden na 3 uur (!) rijden. Ja, want voor (Palm)bier was het te vroeg.

  

  Goeie koffie, maar geen gebak. En bij de 2^e koffie waren de kopjes ineens op. Tja. Maar wel gezellie!

  Allengs slingerden we ons door de dreven van zuid België. We aanschouwden ook iets, waar sommige een liftzwembad in zagen, of een autoweg die plots ophield. Voor de kenners onder ons was dit een schepenlift.

  

  Op naar de lunch. Niet te geloven: Quick of Pizza hut. Ze hebben wel wat beters in België, maar wij konden het niet vinden, of zo. Wel heerlijk op het terras.

  Na de 1^e helft van de rit, gingen we richting Waterloo. Ondergetekende had dit nog nooit gezien, terwijl het toch een gedenkwaardig moment was in de geschiedenis van Europa. 

  

   

  Eerst nog tokkelend en later racend (niet iedereen) terug naar de Strandtent in Bergen, waar de goede afloop werd gevierd.

   

  Al met al een geslaagde dag met heerlijke temperaturen en gezellige lui.

  Groet van Motormuis.

• Verslag rit 14 okt. 2012

  Een klein doch zeer select gezelschap van 5 personen vertrok afgelopen zondag voor de afsluitende rit van het seizoen. Onze toer-TeT-er begon enigszins met gemengde gevoelens aan de rit. Last van zijn ingewanden. Nou daar hebben we weinig van gemerkt tijdens de rit of de stops.

  Het eerste deel tot aan de koffie was een heerlijk tochtje door de grensstreek rond Kalmthout en Brasschaat en achterlangs Antwerpen (Schoten), waarbij de maritieme sector speciaal voor mij werd gememoreerd. Langs het Albertkanaal en daarna door het “Schildehof” , door ons “kastelentuin” gedoopt. Tjee,
  wat een wonen. Een oprijlaan waarop je makkelijk 200 km/uur haalt, voordat je bij de poort bent. We belandden in …….. (zoeken we nog op!) voor de koffie en voor de meesten onder ons met appelgebak en ijs. Tja, en Dennis was niet diegene die oversloeg! Na een tweede bakkie onze rit vervolgd.
  Gezamenlijk spookrijder gespeeld bij het oversteken op een groot kruispunt met stoplichten, door met z’n allen langs de verkeerde kant van de vluchtheuvel te gaan. He, die pijlen staan de andere kant op? De lunch werd gedacht in Kasterlee bij Café Den Leeuw. Maar dat was wat vroeg na de koffie. Dus ff doorrijden. De Garmin stuurt ons een doodlopende weg in. Foutje van Garmin. Het aldaar staande sport-café hebben we overgeslagen. Next: Een frituur met café. Veel te donker en alleen maar frituur. Zegt Dennis: Da’s toch nie erg. En hij had last van …….. De volgende is raak. Een brasserie in Viersel. Eten alleen binnen. Goed en lekker spul.
  We zitten dan op de 100km van de geplande 172km. Ondergetekende laat vallen naar de’n Erik te willen en aangezien De Strandtent in de restauratie zit (hum, vreemde woordspeling) wordt ter plaatse besloten (na goedkeur van Erik) om de rit te gaan eëindigen bij de web-TeT. Het afrekenen geeft wat commotie omdat er gewisseld moet worden vanwege de mannen met groot geld. Alles valt op zijn plek en we gaan richting Bergen. Lekker rijdend door een weidelandschap mogen we ergens in een dorp door de feesttent, annex wielermeet, rijden om zodoende een omleiding te voorkomen. Ergens achter Achtmaal, op Belgisch gebied, mogen we over een paadje, waar je met een beetje auto, niet op past. Gelukkig komen we geen tegenliggers tegen en met moeite passeren we wat fietsers. We eindigen de rit, zonder één stuk snelweg gezien te hebben, bij Erik die ons op koffie trakteert en zo besluiten we een seizoen waarin we weer het nodige leuks en moois beleefd hebben.
   
  Met dank aan Dennis, Koen, Joost en Robin.
   
  Groeten van Motormuis
• Verslag rit 24 juni 2012

   

  Regenrit van 24 juni 2012.  

  Van de 8 aanmeldingen waren er 7 op komen dagen. Als eerste werd druk overlegd of er al dan niet gereden zou worden. De vooruitzichten warenongunstig en de aanrijders waren zeker niet droog aangekomen. Afspraak luidde: Rijden wel, maar niet zo ver als Brugge. Segway afgezegd en op naar Terneuzen voor de koffie en meer.

  Ergens achter ’s Gravenzande gaven Arno en Ronald er de b(r)ui aan. Hoewel het bij Hoogerheide droog was, was het toch gaan regenen. Hup met zijn 5-en verder door de zak van Beveland richting Westerschelde tunnel. Waaien daar, niet te zuinig. Sommige van ons hadden 2 banen nodig, alhoewel hun fietsen zwaar genoeg waren. Brommen door de tunnel (altijd geinig) om het regenidee van voor de tunnel te verdringen, maar helaas, na de tunnel regende het nog harder.

  Aangekomen op de boulevard bleken er Havendagen te zijn in Terneuzen. Vanaf het (overdekte) terras was het toch goed toeven. Op het water werd er driftig met water gespeeld door een aantal sleep/blusboten. Tja waterig was het toch. Ook werd vastgesteld dat er langs de Zeeuwse dijken best leuke waters waren te vinden, maar het toch bij een zonnetje er nog  beter uit zou zien.{youtube}KdxkdYO78HQ{/youtube}

  Tijdens gesprekken over digitale buien, i-clouds genaamd, de buienradar gecontroleerd, wat resulteerde in na de koffie nog de lunch om met een droge strook naar huis te rijden. Koen gaf er de voorkeur aan in de regen te rijden en sloeg de lunch over. 

  Zodoende met zijn 4-en retour Bergen en jawel, HELEMAAL DROOG over.

  Conclusie: Soms zit de buienradar mee en soms zit ’t ie tegen met een voor deze dag een 50/50 score.

  Groetjes, Motormuis

• Verslag Rit 5 - 2014 ( 12-10-2014)

  verslag van Rit 5 van 12 oktober 2014

  Zondagmorgen 9 uur, na een bakkie koffie van de meeuw zijn we met 5 man aan de laatste rit van ons motorseizoen begonnen, Arno, Erik, Albert, Robin en ondergetekende die gelijk voor vandaag als vice toerplanner gebombardeerd was mocht hem natuurlijk ook als voorrijder rijden, wat ik met plezier gedaan heb.

  Lekker binnendoor via Steenbergen, Dinteloord, Oud Beijerland, ongeveer 2 kilometer A29, via Barendrecht over wat dijkjes naar de eerste koffiestop bij de golfbaan in Rhoon, genoten van natuurlijk koffie met appelgebak en slagroom, de weergoden waren ons vandaag goed gezint, een frisse start, lekker zonnetje, af en toe een wolk.

  

  Het was een hele puzzel in Basecamp om te zorgen dat de koffiestop precies om 10:30 zou plaats vinden, maar dat is prima gelukt ;-) (grapje Dennis) maar de hoofdzaak was een mooie route in elkaar te zetten en dat is wat mij betreft gelukt.

  via Rhoon, Poortugaal, Spijkenissen, Geervliet Heenvliet richting de N57 over de Haringvlietsluizen richting Ouddorp,waar we (sommige van ons) een korte plasstop ingelast hebben,  langs de Noordzee richting Renesse voor de lunch.

  Een paar heerlijke uitsmijters en broodjes kroket in de maag en verder met de rit, nog zo'n 70 km te gaan naar het strandhuis passerende langs verschillende zeeuwse dorpjes waarvan ik de naam niet meer weet met lekkere bochtjes en rechte stukken richting de Philipsdam richting Tholen en rond half vier bij het Strandhuis om nog een beetje na te kletsen over de rit en andere dingen...........

  Ik vond het leuk om de rit te maken en voor te rijden, en heb me qua snelheid soms best ingehouden.

  tot een volgende.......Peter FZ1tje