Verslag weekend rit van 21/22/23 september 2012
Iedereen keurig op tijd bij Fireplace voor de Pinokkio-rit, alias de Moezel.
Goed weer, maar een beetje koud. Tja, en dat bleek een reden voor “Ronald de oude” om ergens bij Hasselt te besluiten om terug te keren naar Bergen. Althans, dat nemen we aan, aangezien hij daar genoeg openhaarden heeft om zich aan te warmen.
1e stop was geen koffie maar benzine. Wel tevens een plas-stop. En een bijzondere, want bij welke pomp mag je gebruik maken van het privé domein.Daarna de hoek om en koffie.
De lunch werd genuttigd met Strammer Max op de grens van Duitsland en België.
Via mooie wegen richting ons hotel, waarbij diegene die niet achter detoerplanner bleven, getrakteerd werden op een “OEI”-beleving, bij het nemen van een bochtig stuk . Aangekomen bij ons hotel werden we uitbundig opgevangen (hoe wisten ze dat wij het waren?) door dames van het hotel. Parkeren was geen probleem; netjes in de garage.
Kamers was ff wennen, zeker voor mensen met een zakelijke inslag. Maar ach, het is voor 2 nachten en het is goedkoop en schoon. Dat laatste is zeker belangrijk.
Na het bier en de wijn, op het drijvende terras, een heerlijke maaltijd genoten. Lof en dan bedoel ik geen Brussels lof. Flink getetterd op die avond, maar iedereen was toch op tijd gaan slapen, aangezien de crew de volgende ochtend toch redelijk okselfris aan de dagrit begon. O ja, enkele onder ons hadden zich die avond aan Karaoke gewaagd en hadden daar ’s morgens nog last van. Ook vermeldenswaard is dat sommige van onze jonge jagers tot de slotsom waren gekomen, dat de doelgroep van vrouwen toch aan het ouder worden was. Vreemd om gewaar te worden, dathet betreffende wild meldt, dat ze oma zijn, enz. enz. Wellicht toch iets aan de buiken doen en vooral soigneren. Het uiterlijk is belangrijk. Nietwaar?
Er was, zowel bij aanvang als tijdens de rit de volgende dag, de nodige consternatie over de lengte en de duur van de rit. Al met al waren we op tijd terug voor de overdekte stalling. Ook voor diegene, die na afloop nog ff de berg op en af hebben geracet.
De dagrit zelf was perfect, zowel qua weer als route. Slingers overal en heerlijke luchten. Alleen soms geeft de Garmin weggetjes aan, die niet altijd even gelukkig zijn. De Ronald die gebleven was, viel helaas om bij een kruising op een ongelofelijk steil en smal weggetje. Gelukkig zonder noemenswaardige schade. Gek was wel dat hij naar links omviel en dat er rechts iets mankeerde. Joost is dan de mecanicien onder ons en tijdens de koffiepauze heeft Joost een en ander keurig gerepareerd, mede dankzij de gereedschapskoffer op de Duc van Dennis. Onze toerplanner is een heilige volger van zijn Garmin, want een “Umleitung” wordt pas echt, als we niet verder kunnen. Maar dat heeft ook zijn charme.
Wijn, bier en eten smaakten die avond weer buitengewoon en hoe raar het ook mag klinken, getetterd werd er die avond niet zoveel. Sommige onder ons lieten het bier soms voor gezien en begonnen Ice-Tea en Cola te drinken.
Na wederom een smaakvol ontbijt, werd het weer tijd om huiswaarts te keren. Huis (of thuis) heeft een bijzondere aantrekkingskracht op sommige onder ons. Voordat we koffie kregen, waren we al dik 3 uur onderweg en verder was er nog tijd om 2 keer een tank-stop, annex plas-stop in te lassen.
Het eind van de rit heeft ondergetekende niet meegemaakt, in die zin, dat hij afslag 31 heeft genomen bij Hasselt, om nog een bezoek af te leggen bij vrienden in Uden.
“Last but not least” wordt nog gemeld, dat de enige dame (Penny) onder ons zich kranig heeft geweerd en van sommige complimenten kreeg, dat het heerlijk was om achter haar te rijden. De swung waarmee ze die kleine Duc de sporen weet te geven, is een lust voor het oog.
Op naar laatste rit van het jaar.
Met de vriendelijke groeten van Cees J. alias motormuis, die weer heeft genoten van een aantal dagen motorrijplezier.
