Verslag Activiteitenrit 07-07-2018
“Je moet er in geloven”. “Jezus”. “Dat zeg ik”.
Wellicht een wat vreemde opening, maar niet zo verwonderlijk als je weet wat zich gedurende dit weekend voordeed.
Om te beginnen zijn er instructeurs die je vertellen, dat je het erin moet geloven, dat je het kunt. Niks zoals ”ik doe mijn best” en “ik denk het wel”. Nee, je moet denken “ik kan het”.
Verder kwamen we op zondagochtend in contact met Jehova’s. Ja, Jehova’s. Het was ons opgevallen dat een aantal mensen soms heel netjes en dan weer heel casual gekleed waren. Aanleiding voor Joost om tijdens het ontbijt van zondag iemand aan te spreken met “hebben jullie een beurs of zo?”. Met als antwoord: Nee, we hebben een congres van Jehova’s. Zo’n 3.000 mensen. Waarop de reactie van Robin was: “Jezus”. Waarop werd gereageerd met “die bedoel ik”.
Dus ….. vandaar de aanhef.
Maar nu naar de activiteit zelf. Eenieder van ons vond het super! Leren hoe je bochten moet nemen. Snelheid daar ging het niet om. Techniek is wat de klok sloeg. Houding, kijken, bewegen, gas erop houden, lijnen en meer aanverwante artikelen.
Wij hebben 2 dagdelen gedaan; ochtend en middag, hetgeen ons een voordeel opleverde voor de middagsessie. De meeste van ons promoveerde naar een hogere groep. Joost was natuurlijk top en ondergetekende ging zelfs een gradatie omhoog.
Rullen en blaren, die kwamen er, ondanks het feit dat je niet uit je 2e kwam.
De baan is gebaseerd op techniek en snelheid zit er niet in. D.w.z. top 2e versnelling kan je halen en dat is toch over de 100km/uur.
Al met al een heel technische dag en op de weg terug had ieder het gevoel beter zijn bochten te nemen en te draaien. Top.
De heen en terugrit werden gekenmerkt door lommerrijke wegen. Eigenlijk hebben we geen A-wegen gezien, behalve de noodzakelijke om bijvoorbeeld een rivier over te steken.
Ook de gebruikelijke ongeplaveide wegen werden genomen. Stoffig, dat wel.
Koffie en lunches waren goed; meer dan goed eigenlijk.
De overnachtingen waren prima, ondanks het feit, dat Wilco op een bijzetbed moest slapen. Geen probleem. Met dank aan de rest van de ploeg, mochten Joost en ik een kamer delen. Familiebanden werden heilig (!) verklaard.
Op vrijdag ge-BBQ-ed en zaterdag van de kaart. Persoonlijk heb ik me achter de keuzes van Wilco geschaard, aangezien hij de meeste expertise heeft op kookgebied. Gezegd; niets te klagen.
Heel bijzonder was, dat er weinig bier is gedronken, maar wel op niveau werd gediscussieerd over het onderwerp dictator. Het bleef niet onopgemerkt, dat onze voorzitter Erik ook trekjes vertoond van dit soort gedrag. Hij probeert b.v. de media (lees: de TeT-app en gerelateerde apps) te controleren. Andere schaal als Poetin, maar toch.
Ook werd er geconstateerd dat Cees een lijntje had met diezelfde Poetin. Achtergrond is dat het wemelt in de wereld van doorgestoken kaarten.
Als laatste nog een aantal bijzonderheden over de rijders en hun motoren.
De bedoeling is, dat de TeT-leden (uitgezonderd de deelnemers aan de activiteitenrit) melden welke bijzonderheid bij welke deelnemer hoort.
Hier komen ze:
- Een stadslampje wat niet vervangen kon worden, noch door de berijder noch door Hans.
- Een te kort ventiel, waardoor er meer lucht uit de band liep dan erin. Op het circuit niet erg, maar later wel. Zo’n rood knipperend lampje is irritant.
- Een voorspatbord van een bijzonder materiaal, wat niet bestand bleek te zijn tegen een schijfremslot.
- Platgaan kan ook te serieus genomen worden, waardoor alles de grond raakt.
- Een accu die niet meer wilde leven en zijn berijder ervoor waarschuwde. Opgelost door een zaak in Barneveld; tegen betaling helaas.
- Een rem-/achterlicht wat bleef hangen. Kwestie van aan een wartel draaien. Opgelost.
Allemaal veel leesplezier en tot de volgende keer.
