TeT-week 2013.
Inleiding: Diegenen, die totaal niet geïnteresseerd zijn in het reisverslag, raad ik aan alleen het laatste gedeelte van dit verslag, “Opmerkingen”, te lezen.
Zondag 9 juni: De start is erg vroeg. Om 01.30 uur vetrekken Cees, Dennis, Erik, Joost en Mike vanuit Bergen op Zoom voor een rit van ruim 1200 kmnaar “Bon Repos” in het dorp Argelès-Gazost, zo’n 15 km ten zuiden van Lourdes aan de voet van de Pyreneeën. Het is zo vroeg, dat het onmogelijk blijkt om foto’s te maken.
We nemen de langere route via Toulouse om tol-€€ te sparen. De bus van Joost heeft het zwaar in de lange klimmen in de 2e helft van de aanreis. Wat wil je ook, 90 pk om de bus met 3 BMW’s, totaal goed voor ruim 750 kg voort te sleuren. Als daar ook nog eens bagage bijkomt uit de Peugeot crew, dan begrijp je dat wel.
Qua rijden geen probleem en zonder oponthoud, anders dan af en toe kleine rustpauzes, arriveren we om 16.00 uur op de plaats van bestemming. Het hotel is netjes en de kamers zijn gewoon goed. Er ontstaat alleen enige discussie over de reservering. Is het nu wel of geen halfpension? Na het overleggen van de @mail wordt het duidelijker, alleen deze avond is er niets geregeld. We krijgen reductie op de prijs. Voor de volgende dagen wordthet nog geregeld! We wachten af en gaan ons die avond tegoed doen in “La Forge” aan steak en pizza’s.
Bij een biertje die avond bepalen wat de rit van morgen zal worden.
Maandag 10 juni: Ontbijt is om 08.00 uur en is uitstekend; zeker naar Franse begrippen! We rijden 09.00 uur weg in westelijke richting naar de Aubisque om daarna zuidelijk richting Spanje te toeren. Het weer is enigszins grijs, maar naar mate de dag vordert nemen de blauwe plekken de overhand en de Pyreneeën geven zich bloot. {phocagallery view=category|categoryid=5|imageid=50}Echter, aangekomen aan de voet van de Aubisque een probleem: Route barrée! {phocagallery view=category|categoryid=5|imageid=64}Das mooi klote. Omrijden dus. Via de afdaling van de Col de Soulor naar beneden. Goede intro, want de weg is nat, niet breed en bochtig. Gaan over de Col du Somport richting Jaca in Spanje. We lunchen in Spanje op een camping in Escarilla. Prima spul. Tijdens de lunch wordt Cees als Buidel-TeT aangesteld.
Na een uurtje Spanje weer richting Frankrijk over de Col de Pourtalet. Wat erg opvalt is dat de Spaanse kant schoner is en de wegen breder en snellerzijn. Ook het weer lijkt er beter.
Op de terugweg, bij het kruispunt waar de Aubisque zich weer aandient (Laruns), lijkt het alsof de Aubisque open is. Ons Frans is te beperkt om precies te begrijpen wat er nu feitelijk staat en de aanwijzingen van locals zijn verwarrend, maar hup naar boven. En tja, boven aangekomen ligt er sneeuw {phocagallery view=category|categoryid=5|imageid=57}en is de afdaling gesloten! In plaats van 30 km naar ons hotel wordt het een dik uur omrijden. We krijgen als compensatie wel hele snelle passages. Een Franse motard weet mij te vertellen, dat de Aubisque nog zeker 5 dagen dicht blijft en dat de Tourmalet 1 à 2 weken dicht blijft vanwege modder- en steenverschuivingen. Ook ligt er heel veel sneeuw. Dat wordt revisiewerk voor onze toer-TeT. Door alle omleidingen wordt de geplande 275 km een rit van 355 km. En dat terwijl we rustig wilden beginnen! Tja, het kan verkeren.
“Thuis” gekomen krijgen we ons restaurant toegewezen: “Le Bellevue’’. Daar hebben we de keuze uit 2 3-gangen menu’s. Smakelijk is het wel, maar we hebben geconstateerd, dat het restaurant op woensdag en donderdag gesloten is! Enkele onder ons worden er zenuwachtig van, maar de schrijver dezes verzekert dat dit nu de bekende Franse slag is en dat het allemaal goed zal komen. Morgen wordt het in ieder geval hetzelfde restaurant.
Bij de evaluatie van de dag hoort ook de vraag hoe we de dag van morgen plannen. We wisselen ideeën uit en onze toer-TeT zal het e.e.a. uitwerken.
Dinsdag 11 juni: De toer-TeT heeft zijn werk gedaan en we gaan een toertje maken van 308 geplande km’s. Richting is als gisteren. De rit kenmerkt zich door het feit dat we op de toppen van de cols lichte regen hebben, maar in de dalen zon en 24º. Er zitten weer hele mooie stukken in.
Ook is het een ontnuchtering voor ons Hollanders als we denken de kronkels snel af te werken en dan constateren dat we achternagezeten worden dooreen UPS-bus die nog sneller kan als wij; behalve Joost dan.
De koffie wordt genuttigd in Sarrance, waar de uitspanning getooid wordt door een motorhelm. Ook wordt de omelet-lunch gehaald in Larrau. Hij isalleen wat waterig. Bij het restaurant is een bocht waar vrachtwagens links door heen gaan! Link.
Door over de Colle d’Erroymendi voor een rondje Spanje en dan via de Col de la Pierra St. Martin, Frankrijk weer in.
Op de terugweg schijnt het moeilijk te zijn om borden te lezen, wanneer we benzine moeten hebben. Maar ach, een kleinigheidje houd je altijd. En Dennis ontsnapt aan een bekeuring voor wildplassen, als hij net dichtritst, wanneer er een bus vol gendarmen voorbijrijdt.
Al met al een dag die eindigt in 354 gereden km’s en de wetenschap dat er voor morgen een (ander) restaurant is geregeld.
Woensdag 12 juni: Het belooft de warmste en beste dag te worden van de week. We willen vroeg terug zijn en er is een rit gepland van ca. 270 km in oostelijke richting met een klein stukje Spanje. We moeten om de Tourmalet heen en gaan over de Col d’Aspin richting Arreau. In Loudenville aan een groot recreatiemeer genieten hebben we koffiepauze. {phocagallery view=category|categoryid=5|imageid=85}Daarna over de Col de Peyresourde Spanje in.
In Spanje (Bossost) de lunch genuttigd op een terras uitkijkend op een snel stromende rivier.
We zijn inderdaad relatief vroeg terug en genieten van het bier, zwembad en jacuzzi.
Het avondeten is een verrassing. Geen keuze; we moeten eten wat de pot schaft en dat is voor ons Hollanders toch bijzonder. Het menu bestaat uit: Vooraf een terrine van varkensvlees, hoofdgerecht varkenstong en als nagerecht een appeltaartje in bolvorm.
Zeer smakelijk alhoewel sommige al beginnen over steaks en patat!
Donderdag 13 juni: Voorspeld als de slechtste dag van de week (ref de 13e) en inderdaad, er wordt vanaf de middag regen voorspelt. De route is gepland op 226 km; moet lukken. We gaan naar de Aspin, maar niet naar Spanje. We buigen na de Col de Peyresourde om naar het noorden en gaan door de Gorges weer richting hotel.
Al snel, en voor we de Aspin opgaan, heeft Mike af moeten haken, vanwege zijn nek. Het verkeerd staan van zijn stuur op de 1e dag, eist zijn tol. We rijden in de miezer de Aspin op. Wat moet dat worden? En ja, surprise, op hoogte gekomen, rijden we de zon in! En 23º!
Na de koffie in Borderes Louron klimmen we naar de Col de Peyresourde. Op het hoogste punt eten we crêpes, wat we de vorige dag “vergeten” zijn. 12 stuks voor € 5,-. Lachen man. {phocagallery view=category|categoryid=5|imageid=103}Ook maken we mee dat het opgeveegde vuil van de weg gestort wordt op het terras als verharding {phocagallery view=category|categoryid=5|imageid=104}.
Voor Eric is er deze dag, goed en slecht nieuws: Het goede nieuws is, dat Niels geslaagd is en het slechte nieuws is, dat Eric een lekke achterband heeft.Joost heeft nu zowel de voor- als de achterband voor Eric gerepareerd {phocagallery view=category|categoryid=5|imageid=99}. Deze goed en slecht nieuws show vindt plaats op het moment van regenpakken aantrekken. We rijden het laatste uur in de regen.
De rit eindigt na een keurige 222 km en we brengen de sombere middag door op een terras onder het genot van Leffe en “Croque Monsieur”. Gorges hebben we die dag trouwens niet gezien!
Op naar het diner! En wat zal het worden? Het wordt Pyreneese soep als vooraf, Pyreneese gekweekte forel (die erg lijkt op zalm vanwege het voer) eneen kersenmouche-iets.
Tjonge wat smaakt dat. Ondanks het feit, dat steak en patat voor sommigen nog steeds de voorkeur heeft, wordt ingestemd met de door de gastronomen (Joost en Cees) voorgestelde wissel om ook de laatste avond hier te gaan eten. Zo gezegd, zo gedaan en de hoteleigenaresse regelt de wissel.
Vrijdag 14 juni: De laatste dag en ook nu wordt een korte route gepland. Eric gaat niet op pad vanwege het risico van de lekke band en Joost blijft gezellig bij hem. We spreken af, dat we rond 2 uur terug zullen zijn.
Cees mag de toer-TeT voor 1 dag zijn. We gaan als eerste de Tourmalet op. Hij eindigt op 4 km voor de top, maar het landschap is fraai en genieten daarvan in Bareges onder het genot van koffie.{phocagallery view=category|categoryid=5|imageid=118}
De volgende passage is, nu door een echte gorge, op en neer naar Gavarnie, omgedoopt tot het €5,- dorp, omdat de lokale middenstanders €5,- willen vangen om onze motoren te mogen parkeren. Mooi niet.
Het laatste stuk is op en neer naar “Pont d’Espagne”. Het wordt gummen! Prachtig! Rijden naar boven en komen prachtige en machtige watervallen tegen. Superbe! {phocagallery view=category|categoryid=6|imageid=197}Keren voor het park om en nuttigen een lunch net onderaan de watervallen in Cauterets. Wat denk je? Krijgen we een SMS: “Wij (Eric en Joost) zijn op de “Pont d’Espagne”. Mooie watervallen en landschap. Moeten jullie ook doen.” Wij: O? Zij: Moet je niet willen missen. Wij: O ja? Zij: Mooie weg ook. Wij: Hoe lang gaat dat duren? Zij: Als we elkaar om 4 uur in het hotel zien, is het OK.
Wat blijkt, Eric en Joost hebben die morgen met de hoteleigenaresse overlegd en besloten om naar de “Pont d’Espagne” te gaan. Zij hebben 2 stoeltjesliften genomen en gewandeld op de hoogvlakte.{phocagallery view=category|categoryid=8|imageid=516}
De rest van middag aan het zwembad vertoefd, na eerst de motoren opgeladen te hebben.
’s Avonds op naar ons volgende verrassingsmenu. Vooraf een salade met eendenkaantjes, hoofdgerecht een “Guinea Fowl” (door ons verstaan als Afrikaanse pauw of zoiets, maar wat een parelhoender is) en een “cheese cake” als nagerecht. Geweldig. Zelfs de steak liefhebbers vonden het smakelijk!
Terug in het hotel kregen we van de eigenaresse een afscheidsborrel aangeboden. Ondanks het feit, dat sommigen van ons al bijna in bed lagen, lieten we ons dit gratis drankje niet ontgaan.
Afgesproken om de volgende dag om 08.00 te vertrekken en de eigenaresse onderhandelde, dat we om 07.15 konden ontbijten.
Zaterdag 15 juni: Na afgerekend te hebben (viel alles mee) vertrokken op het geplande tijdstip. Hup, 1200 km terug. Voorspoedige reis gehad, op een klein oponthoud na op de Périphèrique van Parijs en zo waren we om 22.15 weer terug in Bergen.
Conclusie: Een prachtige week die qua weer verliep zoals opgegeven en prachtige indrukken achterliet bij ons allen. Alles in een gemoedelijke sfeer en tevens beleefd als een culinair avontuur over 1342 toer-km in totaal.
Opmerkingen:
· We ontmoetten 14 wielrijders uit de omgeving van Antwerpen, die op woensdag een verkleed-rit hadden{phocagallery view=category|categoryid=5|imageid=84}
· Een pinneke kan grote gevolgen hebben {phocagallery view=category|categoryid=6|imageid=135}
· Scheten en boeren moet vergeleken worden met carterontluchting.
· Kleien in het Frans “Chute de boue” heet.
· Fransen volgens Joost “letter suckers” zijn vanwege het niet uitspreken van geschreven letters.
· De TeT-vesten goed gebruikt zijn. Maar nooit alle 5 tegelijk.
· Cees zijn eigen onderweg-theater heeft.
· Fransen voor de Tour de France heel veel over hebben, maar wij als motards veel last, gegeven de vele “Gravillons” borden.
· Het zeuren zéér beperkt is gebleven.
· Diesels ook kunnen zuipen.
· Joost slechts 2x de groep uitreed om zijn ding te doen; zijn achterlicht te laten verdwijnen.
· Ook schapen, koeien en geiten voor wegblokkades kunnen zorgen {phocagallery view=category|categoryid=5|imageid=74} {phocagallery view=category|categoryid=5|imageid=91}
· Dennis een zeer “narrow escape” heeft gehad.
