Een klein doch zeer select gezelschap van 5 personen vertrok afgelopen zondag voor de afsluitende rit van het seizoen. Onze toer-TeT-er begon enigszins met gemengde gevoelens aan de rit. Last van zijn ingewanden. Nou daar hebben we weinig van gemerkt tijdens de rit of de stops.
Het eerste deel tot aan de koffie was een heerlijk tochtje door de grensstreek rond Kalmthout en Brasschaat en achterlangs Antwerpen (Schoten), waarbij de maritieme sector speciaal voor mij werd gememoreerd. Langs het Albertkanaal en daarna door het “Schildehof” , door ons “kastelentuin” gedoopt. Tjee,
wat een wonen. Een oprijlaan waarop je makkelijk 200 km/uur haalt, voordat je bij de poort bent. We belandden in …….. (zoeken we nog op!) voor de koffie en voor de meesten onder ons met appelgebak en ijs. Tja, en Dennis was niet diegene die oversloeg! Na een tweede bakkie onze rit vervolgd.
Gezamenlijk spookrijder gespeeld bij het oversteken op een groot kruispunt met stoplichten, door met z’n allen langs de verkeerde kant van de vluchtheuvel te gaan. He, die pijlen staan de andere kant op? De lunch werd gedacht in Kasterlee bij Café Den Leeuw. Maar dat was wat vroeg na de koffie. Dus ff doorrijden. De Garmin stuurt ons een doodlopende weg in. Foutje van Garmin. Het aldaar staande sport-café hebben we overgeslagen. Next: Een frituur met café. Veel te donker en alleen maar frituur. Zegt Dennis: Da’s toch nie erg. En hij had last van …….. De volgende is raak. Een brasserie in Viersel. Eten alleen binnen. Goed en lekker spul.
We zitten dan op de 100km van de geplande 172km. Ondergetekende laat vallen naar de’n Erik te willen en aangezien De Strandtent in de restauratie zit (hum, vreemde woordspeling) wordt ter plaatse besloten (na goedkeur van Erik) om de rit te gaan eëindigen bij de web-TeT. Het afrekenen geeft wat commotie omdat er gewisseld moet worden vanwege de mannen met groot geld. Alles valt op zijn plek en we gaan richting Bergen. Lekker rijdend door een weidelandschap mogen we ergens in een dorp door de feesttent, annex wielermeet, rijden om zodoende een omleiding te voorkomen. Ergens achter Achtmaal, op Belgisch gebied, mogen we over een paadje, waar je met een beetje auto, niet op past. Gelukkig komen we geen tegenliggers tegen en met moeite passeren we wat fietsers. We eindigen de rit, zonder één stuk snelweg gezien te hebben, bij Erik die ons op koffie trakteert en zo besluiten we een seizoen waarin we weer het nodige leuks en moois beleefd hebben.
Met dank aan Dennis, Koen, Joost en Robin.
Groeten van Motormuis
